Γειά σας ! Ονομάζομαι Αντύπα Στεφανία , είμαι 21 ετών και τη δεδομένη στιγμή είμαι φοιτήτρια του τρίτου έτους στο τμήμα της Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας (Φιλοσοφική) του Εθνικού Καποδiστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πέρα από τη προφανή ενασχόληση με την σωστή διδασκαλία της γλώσσας ως σπουδάστρια επέλεξα την ειδικότητα της μετάφρασης και της διερμηνίας. Επομένως, είμαι σε θέση να πω ότι όποιος ενδιαφέρεται να έρθει σε έπαφη με τη συγκεκριμένη γλώσσα καθώς και την ιταλική κουλτούρα θα χαρεί να μάθει πως σε γενικές γραμμές είναι αρκετά εύκολη και σύμφωνα με έρευνες που αφορούν το ποσοστό δημοτικότητας , χρήσης (ντόπιοι) και τον ετησίσιο αριθμό πιστοποιημένων νέων ομιλητών (π.χ ως β' γλώσσα) βλέπουμε σημαντική αύξηση!
Πολλοί θα απορήσουν που διδάσκω και αγγλικά ή σε αντίστοιχες περιπτώσεις τα ελληνικά σε ξενόγλωσσους. Παρά το γεγονός ότι μεγάλωσα στην Ελλάδα και πήγα σε ελληνικό σχολείο, η μητέρα μου είναι από την Αφρική. Ως Άφρο - Ελληνίδα, λοιπόν, σε μικρή ηλικία έμαθα να μιλάω και αγγλικά όπως συνηθίζεται άλλωστε εκεί αφού στις περισσότερες χώρες υπάρχουν δύο επίσημες γλώσσες, μία εκ των δύο είναι η αγγλική ή σε άλλες χώρες η γαλλική , αυτό συμβαίνει λόγω των αποικιών που είχαν εκεί τόσο οι άγγλοι όσο και οι γάλλοι.
Τώρα ας μιλήσουμε λίγο και για τους μικρούς μας φίλους, είναι ευκαιρία να πούμε ότι τα παιδιά αντιμετωπίζουν την εκμάθηση των ξένων γλωσσών ανάλογα τον χαρακτήρα τους αλλά και την ηλικία τους. Όσο πιο μικρά είναι δεν έχουν διαμορφώσει την πλήρη εικόνα των ενδιαφερόντων τους με αποτέλεσμα οι γονείς σε μια προσπάθεια να τα προμηθεύσουν με εφόδια για την εξέλιξή τους στην αγορά εργασίας τα ωθούν στην εκμάθηση ξένων γλωσσών.
Το παιδί δεν έχει την απαραίτητη ωριμότητα και κρίση για να εκτιμήσει την κίνηση των γονέων άρα πολλές φορές αντιδρά (δεν δίνει σημασία, αμελεί το διάβασμα, γκρινιάζει). Είναι λογικό και όσο να 'ναι όλοι έχουμε περάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από αυτό το στάδιο , για μένα λόγω του νεαρού της ηλικίας μου οι μνήμες είναι νωπές και έτσι μπορώ να αφουγκραστώ και να στηρίξω το παιδί δημιουργώντας ένα μάθημα που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις τόσο των γονέων όσο και στα ενδιαφέροντα του παιδιού.
Εδώ οφείλω να τονίσω την διαφορά των παιδιών που φαινομενικά αντιδρούν στο μάθημα αλλά στην πραγματικότητα δυσκολεύονται είτε λόγω ΔΕΠΥ, δυσλεξίας , ήδη υπάρχουσας διγλωσσίας στο σπίτι ή αλλου είδους μαθησιακές δυσκολίες. Εκεί ο δάσκαλος πρέπει να δείξει απόλυτη προσοχή και να συνεργαστεί με τους γονείς και ανάλογα την περίπτωση να συμβουλευτεί ή τον δάσκαλο ειδικής αγωγής ή τον σχολικό συνοδό ή και τον λογοθεραπευτή. Τα παιδιά είναι πλήρως ικανά απλά χρειάζονται το κατάλληλο περιβάλλον για να ανθίσουν.
Οι έφηβοι αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία μαθητών, δεν είναι παιδιά αλλά ούτε και ενήλικοι. Απαιτούν την σοβαρότητα, την εγκυρότητα, και την ποιότητα όπως και ένας ενήλικας μόνο που επιθυμούν και την πιο προσωπική και ομαδοσυνεργατική σχέση με τον δάσκαλο, ένα χαρακτηριστικό που συναντάται στα παιδιά. Θεωρώ πως όλα είναι θέμα χαμόγελου, καλής διάθεσης και συνεργασίας !
Τα τελευταία δύο χρόνια διδάσκω συστηματικά αγγλικά και ιταλικά σε όσους έχουν την διάθεση , το χρόνο ή λογω εργασίας την ανάγκη να μάθουν μία από τις παραπάνω γλώσσες. Η αλήθεια να λέγεται στην αρχή ήμουν διστακτική αλλά με τον καιρό κατάφερα να σχηματίσω μια απάντηση για την πιο συχνή ερώτηση που δεχόμουν.
- Δεν είμαι πια παιδί και έχω πάρα πολλές υποχρεώσεις πλέον στη ζωή μου, θέλω να μάθω την τάδε γλώσσα (γιατί ήταν παιδικό όνειρο, το απαιτεί η δουλειά μου, ο/η συζυγός μου είναι ιταλός/ άγγλος και θέλω να γίνει το παιδί μου δίγλωσσο αλλά δεν μιλάω τη γλώσσα ,κλπ... ) μήπως είναι πια αργά; Μήπως βαρεθώ και τα παρατήσω; Δεν ξέρω, μήπως με κοροιδεύουν λόγω ηλικίας;-
Η απάντηση είναι απλή, δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε. Είμαστε άνθρωποι και ανάλογα το πως μας έρχονται τα πράγματα δρούμε. Ναι σε σχέση με έναν ενήλικα τα παιδιά από τη φύση τους έχουν μια διάθεση να μάθουν και να εξερευνήσουν νέα πράγματα , επίσης δεν έχουν τον ίδιο φόρτο εργασίας και σίγουρα φαίνεται πιο εύκολο.
Όμως, όταν ένας ενήλικας θέλει να διαθέσει κάποιο χρόνο για να μάθει νέα γλώσσα είναι πραγματικά αποφασισμένος, άρα το ενδεχόμενο να βαρεθεί και να τα παρατήσει δεν τίθεται θέμα. Καλό θα ήταν επίσης να μην ντρέπεστε τον κύκλο σας και να μην σας προδιαθέτει αρνητικά, αν και ακούγεται κάπως κλισέ, ΝΑΙ ποτέ δεν είναι αργά , η ηλικία δεν αποτελεί τροχοπέδη .Τις περισσότερες φορές οι ενήλικοι μαθητές είναι και οι πιο σωστοί , συνειδητοποιημένοι , επιμελής και καταχτούν σε μικρό χρονικό διάστημα την γλώσσα.
Για εμένα η διδασκαλία δεν είναι μόνο να μεταλλαμπαδεύει κανείς τις γνώσεις του σε κάποιον άλλον. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μία αρχή , είναι το λιθαράκι του καθένα από εμάς για να συνεισφέρει στην μόρφωση και την κατάρτιση της νεολαίας εμπνέοντας με το τρόπο του τον ανερχόμενο αέρα της αλλαγής. Μίας θετικής και καλοδεχούμενης αλλαγής που θα βοηθήσει τον κόσμο να μεταμορφωθεί στην καλύτερή του εκδοχή και τον άνθρωπο να θυμηθεί την ΑΝΘΡΩΠΙΑ και τον αλτρουϊσμό.
Επέλεξα την διδασκαλία επειδή όταν ήμουν εγώ μαθήτρια (και τώρα φοιτήτρια) έμαθα πως άνθρωπος ( = άνω + θρώσκω ) σημαίνει κοιτάω ψηλά και στο εφηβικό μου μυαλό το ερμήνευσα ως στηρίζομαι στην βοήθεια κάποιου. Με λίγα λόγια, ότι δεν είναι ο άνθρωπος θεός, χρειάζεται βοήθεια για να προχωρά μπροστά και συχνά κάνει λάθη μέχρι να μάθει. Αρκεί να μην τυφλώνεται από το άπληστο ΕΓΩ του. Γιατί όπως υποστήριξε και ο Αϊνσταϊν : " Όσο μεγαλύτερη είναι η γνώση τόσο μικρότερο είναι το εγώ. Όσο μικρότερη είναι η γνώση τόσο μεγαλύτερο είναι το εγώ..."
Για εμένα η διδασκαλία είναι ένας όμορφος και αγνός τρόπος για να βοηθήσεις κάποιον να πλουτίσει και να ομορφύνει ακόμα περισσότερο τον εσωτερικό του κόσμο γιατί στο τέλος της μέρας είμαστε αυτοί που πρέπει να ανεχτούμε τον εαυτό μας και να βρεθούμε υπόλογοι σε αυτόν άρα πιστεύω θα προτιμούσαμε να είμαστε κάποιος ήρεμος , καλοπροαίρετος και συγκροτημένος. Επιπλέον, να θυμόμαστε πως η διδασκαλία θέλει πομπό και δέκτη και τις περισσότερες φορές αν όχι όλες είναι αμφίδρομη!
Ο κάθε μαθητής ανάλογα το χαρακτήρα, το μαθησιακό και το γνωστικό επίπεδο καθώς και τις δυνατότητες που έχει χρίζει διαφορετικής προσεγγίσης. Προφανώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι αλλά η ισότητα στις ευκαιρίες στη μάθηση θα έπρεπε να είναι βασική μας προτεραιότητα.
Πριν αναλάβω κάποιον μαθητή και αρχίσουμε τα μαθήματα ( εξ' αποστ'ασεως ή δια ζώσης) θα πρέπει να κάνουμε υποχρεωτικά μία συζήτηση για να θέσουμε τους στόχους του μαθήματος και να με ενημερώσουν για τις φοβίες τους , τις πιθανές αδυναμίες και τα δυνατά σημεία. Αν ο μαθητής είναι ανήλικος θα πρέπει να να μιλήσω και με τους γονείς για να σχεδιαστεί το πλάνο που θα ακολουθηθεί κατά την διάρκεια των μαθημάτων.
Επιπλέον, για να είστε και εσείς σίγουροι για την υλοποίηση της συνεργασίας μας , δηλαδή να με δείτε επί τω έργω και να μου πείτε πως σας φάνηκε αλλά και για εμένα για να δω πρακτικά που υπάρχουν κενά , δυσκολίες ή ότι άλλο χρειάζεται το πρώτο μας μάθημα θα είναι απολύτως δωρεάν. Στο εξωτερικό μάλιστα συνηθίζεται και ονομάζεται δοκιμαστικό.
Αν κάποιο παιδί ή ενήλικας είναι βαρύκοος και γνωρίζει νοηματική ως βοηθητικό μέσω για την διεξαγωγή του μαθήματος δεν υπάρχει πρόβλημα διότι έχω ολοκληρώσει όλο τον πρώτο κύκλο νοηματικής και τώρα συνεχίζω με τον δεύτερο άρα σε βασικά πράγματα θα μπορεί να υπάρξει άνετα συνενόηση χωρίς άγχος!
